verdsopinionen. Som vanleg blant desse, så vert andre verdskrigkortet spelt:
No er eg ikkje sterk i historie, men eg meinar å hugse av barbariet forsvann med vikingepoken. Vi har vel hatt våre slag sidan den gong, men i forhold til vikingtida, har eg ikkje lagt merke til stort. Ja, vi var barbariske, men det er mange hundre år sidan den gong. Kan vi tolke dette som at vi fann ut at det var for krevjande å fare rundt om i Europa og Nord Amerika og herje, som villmenn. Kan vi dra konklusjonen at vi vart klokare? Ser vi nasjonar i dag som driv barbari? Det er ikkje mange månadane sidan paven karakteriserte Gaza som ein stor konsentrasjonsleir.
Som vanleg blir verdskrigkortet spelt ut. Uttrydding av alle typar folkeslag er utåleleg. Som under andre verdskrig, var det like gale i Rwanda i nyare tid. Kortet har ingen verdi for meg. Det skal ikkje gi Israel blankofullmakt til herje som dei vil. På ingen måte får det meg til å føle synd på dei, eller sjå dei som stakkarslege i notida.
Vi trassar verdsopinionen. Vel, har min gode mann nokon gong lese eventyret "Keiserens nye klær". Vi har i nesten 8 år hatt ein person i førarsetet av ein stor nasjon som har spelt på denne måten: Anten er du med oss eller mot oss. Dersom du er mot oss, vil vi ikkje snakke med deg. Du er ein terrorist. Har vi fått det betre av den grunn? Har andre land som har følgt denne lina fått det betre? Ein manns terrorist er ein anna manns fridomskjempar. Kor hadde vi vore om ikkje fridomskjemparane hadde vunne fram under andre verdskrig?
Det er heilt absurd å ikkje lytte og snakke med andre folk, for å prøve å kome til rota av kva som har forårsaka situasjonen ein er oppe i. Endå verre blir det når den store leiaren fremmar demokrati og ei regjering blir demokratisk valt for så å bli definert som terroristar. Ein må heller sjå at vi har eit problem dersom ein får polariseringar. Eg har inga tru på at verda blir betre fordi vi bombar nokon tilbake til steinalderen. Det nører berre meir opp under eit underliggande hat og/eller avsky. Problem må løysast gjennom dialogar for å danne eit felles grunnlag for fred.
