Over tid har eg følgt med musikkbransjen si jakt på dei som lastar ned musikk. La meg gjere det klart: For meg er nedlasting av musikk og bruk av noko som du ikkje har rettar til eller har kjøpt, det same som tjuveri/nasking. Berre fordi ein ting ikkje er fysisk teken frå butikken, betyr ikkje at det er lovleg.

Eg skal ikkje legge skjul på at eg i lasta ned noko musikk for 3-4 år sidan, men konkluderte med at musikken var av alt for dårleg kvalitet. MP3 i 128 kbs er ikkje høyrandes på, med mindre det er ei lydbok. Ein misser for mange detaljar i lydbilete. Kassettspelaren kasta eg på 80-talet, så noko tilsvarande vil eg ikkje ha att. Aller helst vil eg ha ukomprimert lyd, men greier meg fint med MP3 i variabel bitrate frå 220 kbps til 320 kbps.

Problemet med musikkbransjen er at dei har drege føttene inn i den digitale tidsalder. I alt for lang tid har dei basert seg på at folk skal labbe vegen til ein musikkforretninger for å kjøpe musikken sin eller tinge musikken over internett for å få den i posten ei veke seinare. For dei på alder med meg, er ikkje det noko problem. Vi er van med å dette. Men for dagens ungdom og yngre vaksne, er ein vant til å nuet. Her har ikkje platebransjen følgt med i det heile. Dei burde fanga opp trendane lenge før Napster og lignande stadar dukka opp. Folk vil ha produkta sine tilgjengeleg.

Eg prøvde dei første idiotiske forsøka til platebransjen. Eg veit ikkje kven som greidde å overtale dei, men DRM er “defective by design”. Dei som valde å implementere dette, kan ikkje vere forbrukarar av musikk. Eg ser for meg kvinner og menn i drakt og dress med hovudfag innafor økonomi og juridikum, så langt unna den gjennomsnittlege forbrukar som det går an å kome.

Eg har kjøpt 2 plater i Windows Media Audio med DRM. Ei til meg sjølv, for å teste DRM. Som eg forventa, fungerte ikkje musikken når eg skifta maskin og då måtte eg laste ned ein ny lisens på musikken. Eg skiftar utstyr ofte, så eg fann ut at DRM ville gjere musikken utilgjengeleg innan rimeleg kort tid. Det blei ikkje kjøpt meir. Eg tykkjer synd på dei som har kjøpt i store mengder for så å oppdage at musikken ikkje lenger kan spelast. Musikkforretningen din på nettet er lagt ned og du kan ikkje få tak i ny lisens for å låse opp musikken.

La meg dra fram eit anna problem med for bransjen: Eg har masse vinyl ståande, men har kvitta meg med platespelaren. Det er fleire årsaker til det. Eg er interessert i å kjøpe att ein del musikk i form av cd eller som nedlastbar. Problemet er at svært lite av dette er tilgjengeleg. Musikken er ikkje av den siste typen med 50-åringar springane rundt som 20-åringar. La meg ta nokre eksempel:

Smokie
Albuma frå 70-talet er plater med masse god musikk. For nokre år sidan ville eg kjøpe alle desse platene, men det var eit stor problem. Til og med i dag kan du ikkje få desse platene via iTunes. Eg ser at Amazon har CDar, men er usikker på om alle er på plass. Det blir alt for mykje “samleskrammel”. Eg noterer meg at CDon truleg har mesteparten av platene i dag, til 159 pr stk. Det er bra. På tida eg jakta etter dei, greidde eg ikkje å platene. Det kan vere at eg leitte på feil plassar. Eg kunne naturlegvis ha lasta dei ned gratis via ei eller anna fildeling, men kvaliteten er for dårleg. Då var løysinga allofmp3, som no er nedlagt. Her kunne eg velje kva for kvalitet eg ville ha og betale deretter.

Ronnie James Dio
Ein liten mann – fysisk – innafor heavy metal, men for ei stor stemme og lang karriere. Eg vil gjerne samle på platene han har vore med på. Plater med Rainbow, Black Sabbath og Dio, har ikkje vore problem å få tak i. Derimot har plater med gruppa Elf, som han var med i før Rainbow, ikkje vore lett å få tak i. Heller ikkje her finn du platene på iTunes. Ikkje ligg dei på CDon. Ser at Amazon har tilgjengeleg 2 av platene i dag. Som med Smokie vart allofmp3 løysinga. Berre velje kvalitet, betale og laste ned.

Whitesnake
David Coverdale sitt band var heller ikkje enkelt å få tak, når eg skulle erstatte vinylsamlinga. Det meste greidde eg over tid å skaffe via CDon, men det første fulle albumet med Whitesnake, var klin umogleg å få tak i. Eg søkte på internett, spurte den lokale musikkbutikken om dei kunne skaffe det, men nei. Det var som sokke i jorda. Allofmp3 vart redninga igjen. Heldigvis har “Trouble”, vorte relansert, så det vart kjøpt att på ordinær cd.

Status Quo
Boogierockarane som framleis held koken, slepte på 70-talet og i byrjinga av 80-talet mange album. Du må vere daud om du ikkje kjenner det i rockefoten. Som med Whitesnake, Smokie og Elf var det rimeleg umogleg å skaffe i det minste ei plate, Just Supposin’, frå 1980. No var ikkje det ikkje dei eg høyrde mest, så her vart det ikkje prioritert å kjøpe musikken frå allofmp3. Heldigvis vart platene frå 70-talet relansert for nokre år sidan. No står Just Supposin’ i samlinga som ordinær cd.

Motörhead
Her har eg ikkje hatt problem med å skaffe platene, men ei tid ønskte eg berre å få tak i dei 4 ekstra spora på plata samleplata No Remorse frå 1984. Det var plent umogleg, så det enda med at eg kjøpte heile plata.

For meg har MP3-spelaren ført til ein ny vår i lytting til musikk. Når ein er fleire i huset, er det ikkje så populært å setje seg ned og skru opp. Men ein god mp3-spelar, musikk av komprimert i svært høg kvalitet og eit godt headset, er det berre å legge ut på tur. Det er ingen som forstyrrer deg på di ferd samstundes som du får litt trim. Så hendig det er med 100vis av plater i ein liten dings på storleik med eit stort kredittkort, for ikkje å snakke om at musikken aldri hoppar eller lagar bandsalat. Eg trur faktisk ikkje musikkbransjen har forstått potensiale av denne oppfinninga.

La oss få tilgang til komplett musikkatalog i full cd-kvalitet no. Pøs på, slepp han utan idiotiske låsar til maskiner eller spelarar. Gi oss det i FLAC (free lossless audio codec). Eg vil velje kva for kvalitet vil vil ha det over på spelaren i. I det minste: Kvifor tilbyr ikkje platebransjen ei løysing som allofmp3 hadde, der ein betalte etter kvaliteten ein ønskte?