No har eg fått på plass linux må maskina og alt fungerer. Det er lurast å satse på Ubuntu LTS – Long Time Support. LTS-versjonen byggjer ikkje på det aller siste tilgjengelege, men er laga for at alt skal fungere best mogleg over tid. I 9.04-versjonen fungerte ikkje lydkortet på maskina. LTS-versjonane har støtte og oppdateringar i 3 år for ordinære maskiner og 5 år på tenarar. Ein vanleg Ubuntu-versjon har halvparten. Ubuntu 8.04 vart slept i april 2008 og vil bli støtta til april 2011.

Miniberbare er lette og meint å ta med på reis. Dei bør sikrast slik at data er tryggja om maskina kjem bort. Den vanlege versjonen av Ubuntu, live-cden, har ikkje fullstendig kryptering av disk. Du må laste ned alternativ versjon. Han kan ikkje køyrast som live-cd, men er likevel svært enkel å installere. Du blir leia gjennom prosedyren på ein lett forståleg måte.

Mesteparten av det eg treng er på plass her. I Ubuntu leverer dei berre OpenOffice versjon 2.4. Eg ønskjer å bruke OpenOffice versjon 3.1, som mellom anna har støtte for Microsoft Office 2007-filer og siste versjon av Open Document Format. Siste versjon av Pidgin, ein «messenger» som støttar det meste av tenester, vil eg bruke. I Ubuntu 8.04 LTS er det versjon 2.4 med sine spesialoppdateringar, medan Pidgin er komen til versjon 2.58. Det har vore endringar i prosedyren for pålogging av msn, som har skapt problem for 2.4-versjonen. For å vere sikker på at Pidgin ikkje misser msn, vil eg bruke den til ei kvar tid siste versjon. Løysinga er å leggje til eit par pakkebrønnar og oppdateringar vil kome når Ubuntu sjekkar pakkebrønnane med jamne mellomrom. Det er ikkje vanskeleg å legge til nye pakkebrønnar. Berre søk på nettet og du finn oppskrifta.

Pakkebrønnen til Ubuntu er enorm og alt er gratis. Du får lov å donere til Ubuntu-uviklarane, men det er ikkje plikt. I brønnen har eg funne det eg treng. Mozilla Thunderbird er på plass som e-postprogram. Eg brukar Thunderbird i Windows, så det var berre å kopiere over datafilene til Ubuntu og oppsett og e-postar på plass. Eg fann eit program for synkronisering av filer med grafisk grensesnitt. No kan eg lett synkronisere mellom nettverksdisken og maskinene mine. Dette sikrar at eg har siste versjon av filene på pcane mine. Blåtannmusa fekk eg til å virke. Det var ikkje så vanskeleg, eg måtte berre velje rett type utstyr så dukka ho vart ho synleg. Rettleiing fann eg på nettet. Musikk- og videoavspeling i ulike format fungerer fint. Fotoarkiv og -redigering er på plass. Litt lett underhaldning er med. Sidan maskina er alt for svak for videoredigering, saknar eg ikkje det. Antivirusprogramvare kan ein berre gløyme, du treng ikkje det.

Som på dei fleste miniberbare er skjermarealet sterkt avgrensa. På compaqen er det berre 1024×576 punkt. For å få mest mogleg att til programma som køyrer, har eg gjort eit par justeringar. Standardfonten for grensesnittet er justert ned, men framleis godt lesleg. Nedste lina er justert ned til 19 pkt, sett på automatisk skjuling som reduserer ho til nokre få punkt i høgde. Eg har aktivert knappane for å skjule lina heilt. Øvste lina er justert tilsvarande, men her set ikona eit stoppar for den reelle punkthøgda. Når begge linene er skjult, kan programma breie seg over heile skjermarealet. I tillegg har eg vorte flink til å bruke F11, dvs. bruke heile skjermen til vevsidene, i Firefox.

Så er det ikkje alle program eg brukar som eksisterer i linux-versjon. For desse har eg henta ned Wine frå pakkebrønnen til Ubuntu. Det ser ut til å fungere fint. Tek du turen innom sidene deira, vil du sjå at mange spel fungerer fint under linux, via Wine.