Ubuntu 11.04 markerte ein overgang til eit anna grafisk grensesnitt ved namn Unity. Framtoninga der er a la Fisher Price-leiker med store knappar kombinert med ei line i toppen som på MacOS. I og med eg er ein veteran i Windows-miljøet så passar denne endringa meg ikkje i det heile. Heldigvis kunne ein med Ubuntu 11.04 logge inn med det gamle, tradisjonelle Gnome-baserte skrivebordet. I Ubuntu 11.10 vil det ikkje vere mogleg etter standard installering. Her er det berre Unity som gjeld. Det er fleire ting som eg ikkje synes er bra. Nokre kan illustrerast på bilete til høgre.

Eg pleier å ha mange program ved side og over/under kvarandre. Me tradisjonell vindauger i Windows eller Linux følgjer menylina vindauge. Men med Unity må du aktivere vindauge du vil ha tak i menyen på og så føre musepeikaren til topplina for å få tak i menyen. Kanskje greitt nok på små netbook-skjermar, men på full hd eller større blir det for mykje bruk av mus for å kome til menyen på eit program.

Ein ser på bilete at det er program som ikkje støttar denne løysinga, t.d. LibreOffice. Løysinga blir då ikkje einsarta slik at ein kan vere 100% sikker på at alle program gjer det same.

Eit anna problem er at når du klikkar oppe på applikasjonsikonet, det store Ubuntuikonet, så kjem du til eit overlappande bilde med 8 store ikon og ikkje ein kjapp meny for å navigere deg til programmet du vil starte. Nei, her endar du nok opp med å skrive nokre bokstavar i ein søkeboks for å finne programmet for så å klikke på ikonet. For meg går det saktare enn startmenyar i Windows eller Linux.

For min del har Ubuntu som distribusjon diskvalifisert seg sjølv. Eg såg fram til Ubuntu 12.04 som skal vere ein langtids-versjon, men blir Unity standard blir han ikkje brukt av meg. Heretter blir det å halde fast på Xubuntu eller Lubuntu med tradisjonelle menyar.