Dette er vellagra frustrasjon som fekk sin katalyst i kveld. Eg køyrde heimanfrå og var akkurat starta heimover Gjerde. Eg registrerte ein velkledd joggar med refleksvest 100 meter lenger framme, sjølv om gatelysa langs vegen var delvis av. På mi side, i mørket, utanfor mine nærlys var det eit eller anna avvik i mørket eg registrerte. Eg kan ikkje peike på akkurat kva det var som ikkje passa, men noko stemde ikkje. Eg slo på lyshornet for å lyse opp. Og der, kom ein velvaksen person, på sykkel utan lys eller nokon form for refleks, på feil side av vegen, rett i mot meg. Eg svinga ut, men kunne ikkje dy meg i å ta eit par trykk på bilhornet.
Det er ikkje første gong eg ser syklistar som drit i alt. No når det er mørkt, er det lett å plukke ut dei som legg alt for stor tillit til at vi bak rattet har ei overnaturleg evne til å sjå i mørket. Hadde det berre vore ein sporadisk unge, som ikkje hadde greidd å slå på lyktene på sykkelen, skulle eg ikkje skrive noko. Nei, her er det vaksne og foreldre som sviktar over heile fjøla. Det verste av alt er at dei som arbeidar med veg, anten på Vegkontoret eller Fylkeskommunen, ikkje går føre med noko godt eksempel. Eg har fleire gonger møtt mørklagde syklar med ryttarar frå vegstyresmaktene oppå. Plakatane med Vis hensyn og ein syklist langs vegane har ein sur bismak hos meg.
Til alle foreldre ber eg innstendig om at de syt for at sykkelen til poden får lys både framme og bak. Har de råd til å kjøpe elsyklar til kr 30 000 til avkommet, kan de bla opp nokre hundrelappar til lykter framme og bak for å sikre at dei veks opp.
Eg manglar overnaturlege evner. Sit eg bak rattet på 1,5 tonn med bil veit eg kven som tapar. Joggar eg etter vegane blir det nok mest vondt for meg….
Arild Bjørk 