Dataspel har eg alltid vore interessant og det ser ikkje ut som om eg skal greie å vekse det av meg, heller. Eg fekk mitt første dataspel rundt 1980, eit Phillips G7000. Hugsa dei skraut på nokre av kassettane at dei var utvida med 2 eller 4 kB. Det var tider det. Ferda gjekk vidare om Spectrum med t.d. Atic Atac og Commodore 64 med karateklassikaren The Way of the Exploding Fist. Det vart ein liten pause i spelinga mellom slutten av 80-talet og midten av 90-talet då eg investerte i min første IBM PC, men sidan har interessa teke til att.

Strategispel med kampar som utviklar seg over lang tid er ikkje noko for meg. Nei, eg må ha action, fart og spenning. 3D-actionspel er favorittane mine. Eg har vore innom det meste frå og med dei gamle Wolfenstein, Spear of Destiny og Doom. Bilspel er òg blant favorittane mine. Ikkje tunge seriøse som t.d. Microprose Grand Prix-serien, med finjusteringar og tilnærma 100% realisme. Nei, ei lett blanding av realisme og moro må det vere.

Sommaren 2002, året Per kom til verda, vart det heller dårleg tid til speling, men interessa byrja å vakne til livet for ei stund sidan. Har ein Xbox, men han står og støvar ned. Eg har vore gjennom eit nokre få spel som t.d. Halo og Need for Speed Hot Pursuit II, men har nok ikkje fått heilt taket på kontrollarane. Tastatur og mus er og blir best i spel. I vår plukka eg fram ein gamal klassikar; Far Cry. Ulempa er at slike spel krev meir av grafikkortet enn det eg hadde i utgongspunktet. Fekk oppgradert til eit Geforce 7600GS som gav ei heilt anna oppleving av spelet. Har for 1 veke sidan byrja på Half Life 2. Har kome eit stykke og storkosar meg. Ei god historie og rimeleg fritt spelerom med masse utfordringar er skikkeleg morosamt.

Pr. 08.11.07 har albumet med favorittspel eit historisk sus. Det nyaste spelet som er lagt inn er Soldier of Fortune II.