Oligopol er eit ord ein sjeldan brukar. Alle veit kva monopol er – ein tilbydar. Oligopol betyr at det er nokre få, store tilbydarar. Innafor IT-markedet retta mot individet, tilsette, eleven og studenten har vi tre store tilbydarar: Microsoft, Google og Apple.

Etter Schrems-dommen gav eg meg fleire utfordringar. Ei av dei var å få flytta e-post, kontaktar og kalendar over til ei teneste som ikkje var amerikansk. Eg har domene hos ein norsk leverandør som tilbyr dette. E-post fungerer greitt, men den største ulempa er at tryggleiken ikkje er på høgde med dei tre store. Tilkoplinga skjer med gamle protokollar, som ikkje støttar to-faktor. For å kompensere har eg sett eit svært langt passord. Universet endar før nokon kan finne det.

Det neste problemet, og største irritasjonen, er at kontaktar og kalendar går etter carddav og caldav-protokollane. Det varierer kor godt eller om desse protokollane er støtta. Du må vere budd på mykje knoting og leiting for å få det til å fungere, f.eks. må du installere eit tillegg i Outlook.

Spesielt i iOS feiler carddav og caldav ofte. Sjølv om oppsetta har fungert i dagar og passordet som ligg inne er rett, får eg spørsmål om passordet. Det er kjedeleg å taste inn eit langt passordet på nytt, gang på gang, men eg har funne eit triks: Eg går inn på innstillingane og slettar den siste bokstaven i domenenamnet og legge den til igjen. Det blir registrert som ei endring, iOS gjer ein sjekk mot tenesta og alt vil fungere til neste gong det feiler. Outlook-tillegget vil ein del sjeldnare også feile, men her er det berre å vente det ut. Neste gong eg opnar Outlook vil det fungere igjen. Det er også mykje likt med kontaktar- og kalendar-appane i MacOS.

Kombinasjonen av dårleg eller manglande støtte, har ført til at Apple tek over handteringa av kontaktar og kalendar.